چند روز پیش همه رسانه ها دادوبیداد کردند که بیش از 500 طالب از زندان مرکزی قندهار که فاصله چندانی هم از شهر قندهار ندارد، گریخته اند. جالبتر اینکه مقامات دولتی ادعا میکنند خبر فرار طالبان از زندان را از طریق رسانه ها شنیده اند، بسیار جای تاسف است که یک دولت خبر داخلی خودش را از رسانه های خصوصی بشنود، اینهم یک نوع حکومت داری است دیگه!
از طرفی دیگر طالبان ادعا دارند که تمام پلانگذاریهای آنها 5 ماه طول کشیده و هیچ کس از داخل زندان آنها را کمک نکرده، بیشک که دروغی کاملا بیجاست. مگر میشود که در خانه ای در فاصله 300 متری تحرکاتی صورت بگیرد ولی نیروهای گزمه و امنیتی با خبر نگردند، در ضمن فرض کنیم که این گپ آنها درست، تونلی که آنها حفر کردند نهایت به یک سلول (اتاق) زندان منتهی میشد، پس چطور سایر زندانیان از سایر بخشها و سلولها توانستند از همان تونل فرار کنند؟! قاعدتا بعد از زنگ خاموشی و هنگام خواب، تمامی دروازه های سلولها بسته و فقط تعداد اندکی از زندانیان در یک سلول شب را سپری میکنند، پس چطور شد که از یک تونل آنهم در یک سلول چند صد زندانی فرار کردند؟ پس حتما نیم کاسه ای زیر کاسه بوده! حتما با دخالت عوامل نفوذی داخل زندان و همکاری زندان بانان، دروازه های سلولها عمدا باز گذاشته شده تا همه زندانیان طالب بتوانند از یک سلول فرار نمایند.
این بار دوم است که طالبان از زندان مرکزی قندهار فرار میکنند، سال 2008 بود که 900 طالبان از این زندان فرار کردند که جریان فرار آنها با حمله انتحاری و درگیری مسلحانه همراه بود، اما اینبار بدون هیچگونه خونریزی و درگیری، آنها کار خود را کردند. بنظر میرسد که دفعه پیش مقامات زندان قندهار به طالبان گفته بودند که دیگر نیازی به جنگ و خونریزی نیست، بیایید اینبار با یک طرح ریزی مناسب که هم شان و ذکاوت شما پیش نیروهای ائتلاف بالا رود و هم ما آبروی ما نریزد، فرماندهان شما را فراری دهیم. به جرات میتوانم بگویم که اکثر مردم افغانستان بر این عقیده اند که فرار زندانیان طالب بدون همکاری مقامات داخل زندان کاری غیر ممکن میباشد. حالی باید غم این را داشته باشیم که این پنجصد نفر فراری چی کارهایی که میتوانند انجام دهند، چرا که چندین ده نفر آنها جزء گروه فرماندهی آنان میباشد، خدا خیر کند. بیچاره نیروهای افغان و ائتلاف که 9 سال زحمت کشیدند و آنها را دستگیر کردند، ولی همه آنها یک شبه فرار را بر قرار ترجیح داده و به عمال خارجی و دشمنان قسم خورده خویش پیوستند.
بیچاره افغانستان و ملت مظلومش که باید این درد و وقایع پس از این فرار را تحمل کنند.
از طرفی دیگر طالبان ادعا دارند که تمام پلانگذاریهای آنها 5 ماه طول کشیده و هیچ کس از داخل زندان آنها را کمک نکرده، بیشک که دروغی کاملا بیجاست. مگر میشود که در خانه ای در فاصله 300 متری تحرکاتی صورت بگیرد ولی نیروهای گزمه و امنیتی با خبر نگردند، در ضمن فرض کنیم که این گپ آنها درست، تونلی که آنها حفر کردند نهایت به یک سلول (اتاق) زندان منتهی میشد، پس چطور سایر زندانیان از سایر بخشها و سلولها توانستند از همان تونل فرار کنند؟! قاعدتا بعد از زنگ خاموشی و هنگام خواب، تمامی دروازه های سلولها بسته و فقط تعداد اندکی از زندانیان در یک سلول شب را سپری میکنند، پس چطور شد که از یک تونل آنهم در یک سلول چند صد زندانی فرار کردند؟ پس حتما نیم کاسه ای زیر کاسه بوده! حتما با دخالت عوامل نفوذی داخل زندان و همکاری زندان بانان، دروازه های سلولها عمدا باز گذاشته شده تا همه زندانیان طالب بتوانند از یک سلول فرار نمایند.
این بار دوم است که طالبان از زندان مرکزی قندهار فرار میکنند، سال 2008 بود که 900 طالبان از این زندان فرار کردند که جریان فرار آنها با حمله انتحاری و درگیری مسلحانه همراه بود، اما اینبار بدون هیچگونه خونریزی و درگیری، آنها کار خود را کردند. بنظر میرسد که دفعه پیش مقامات زندان قندهار به طالبان گفته بودند که دیگر نیازی به جنگ و خونریزی نیست، بیایید اینبار با یک طرح ریزی مناسب که هم شان و ذکاوت شما پیش نیروهای ائتلاف بالا رود و هم ما آبروی ما نریزد، فرماندهان شما را فراری دهیم. به جرات میتوانم بگویم که اکثر مردم افغانستان بر این عقیده اند که فرار زندانیان طالب بدون همکاری مقامات داخل زندان کاری غیر ممکن میباشد. حالی باید غم این را داشته باشیم که این پنجصد نفر فراری چی کارهایی که میتوانند انجام دهند، چرا که چندین ده نفر آنها جزء گروه فرماندهی آنان میباشد، خدا خیر کند. بیچاره نیروهای افغان و ائتلاف که 9 سال زحمت کشیدند و آنها را دستگیر کردند، ولی همه آنها یک شبه فرار را بر قرار ترجیح داده و به عمال خارجی و دشمنان قسم خورده خویش پیوستند.
بیچاره افغانستان و ملت مظلومش که باید این درد و وقایع پس از این فرار را تحمل کنند.
No comments:
Post a Comment
اگر نظر بدهید، ممنون میشوم!